امام حسین علیه السلام خطاب به محمد حنفیه که امام را نصحیت کرد درمکه بماند فرمود:
(…أَسيرَ بِسيرَةِ جَدّي وَ أبي علي بن ابيطالب…)بعداز پیامبر یک اتفاقی افتاده که امام حسین درراه حرکت برای اصلاح آن هستندآن اتفاق چیست؟
جدایی امامت از نبوت (گفتند علی پیغمبر نیست وپیغمبر علی نیست )درحالی که این دو از هم جدا نیستند وپیامبر در روز غدیر ختم نبوت وآغاز امامت را معرفی کردند.
درقران سیره ی دیگری هم وجودد دارد سیره ی ابراهیمی چیست؟حنیف ورشید 1.حنیف (یعنی کسی که درمتن دین کار می کند) درمقابلش فرعون جنیف است 2.رشید(کسی که قوه ی خیال ،غضب وشهوت او را عقل نترل می کند)درمقابل فرعون سفیه است.
سیره ی جدامام:نبوت است
سیره ی پدر امام حسین: امامت است.
پس سیره ی حسینی همان سیره ی جدشان بوده است ولذا سیره ی ابراهیمی را هم در برداشت وامام حسین هم حنیف ورشید است و درمقابل یزید جنیف وسفیه است و لذا امام حسین درتشبیه سپاه طرف مقابل که نهایت جنایات را انجام دادند می فرمایند گرگ ها و سگ ها یی که ما را میدرند.
در سیره ی حسینی وابراهیمی دو ویژگی مشترک وجود دارد
1.رویت ملکوتی در سیره ی ابراهیمی آتش برای او گلستان شد اما نمرودیان چون رویت ملکوتی وایمان قلبی نداشتند نتوانستند حق بودن حضرت را تحمل کنند در سیره ی حسینی ودر روز عاشورا وقایعی اتفاق افتاد که بیان آن درظاهر باعقل منافات دارد که رأس بریده ومطهرامام بر سر نیزه قرآن بخواند یا خون گلوی حضرت علی اصغر که امام به آسمان پرتاپ کرد ویک قطره ی آن بازنگشت اما این موارد را کوفیان ولشگر با چشم ظاهری دیدند ولی چون رویت ملکوتی وایمان قلبی نداشتند درآنها تاثیری نگذاشت
2. معمای مرگ :نمرود دستور داد حرقوه ( او را بسوزانید) القوه فی الجحیم حضرت ابراهیم دران لحظه از خداوند یا جبرئیل هیچ درخواست کمکی نکردکه مرا نجات دهید زیرا معمای مرگ برایشان حل شده بود و میدانستند که مرگ درراهی که رضای خدا درآن است برابر است با لقای خدا و اولیای الهی مشتاق لقای خدایند وبه همین دلیل به استقبال شهادت می روند.
معمای مرگ در نظر امام حسین علیه السلام :مرگ را مانند گردنبندی در گلوی عروس می بینند با دقت دراین تشبیه می بینیم گردن بند برای عروس زینت او را دو چندان میکند وهر عروسی به دنبال زیباتریتن گردنبند میگردد ولذا اولیای الهی وامام حسین زیباترین مرگ واشرف الموت را شهادت میدانند و از میان شهادت ها هم به دنبال زیباترین نوع شهادت می گردند.
تفاوت سیره ی حسینی وابراهیمی:
خداوند در میان آتش نمرود به مقتضای حکمتش اراده کرد که آتش گلستان شود یا به جای ذبح حضرت اسماعیل قربانی ارسال کند ولی در جریان عاشورا به مقتضای حکمتش اراده کرده که او را کشته ببیند .وچون حضرت اباعبداله به هدف خود ایمان دارد که اصلاح امت و سیره ی رسول خداست که توسط معاویه ویزید به فراموشی سپرده شده بود این راه را برمیگزیند.
امام مهدی کهاز فرزندان امام حسین است به همان سیره ی حسینی وعلوی ونبوی حرکت میکنند و لذا یاران امام زمان با این دیدگاه وتفکر مشتاق ظهور اند باشد که به لقای الهی دست یابند.
(برگرفته از سخنان حجت الاسلام حاج اقای نظری)
